Review: ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless

Productpagina: ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Vandaag nemen we een kijkje naar een spiksplinternieuw toetsenbordje van ASUS, de ROG Strix Scope II 96 Wireless. Zoals de naam hint, biedt deze 96% van de functionaliteit van een full-size toetsenbord. De vormfactor is echter vergelijkbaar met dat van een 80%-bord, ofwel verrassend compact voor de hoeveelheid aanwezige toetsen. Nou is het kleinere formaat verre van het enige verkooppunt van dit nieuwe ramplankje. Er is namelijk een hele lijst features in deze plank gestopt om dit een beestje van de bovenste plank - pun intended - te maken.

Zo is de Scope II 96 Wireless hot-swappable met zowel 3-pins als 5-pins mechanische switches. Je kan dit bord dus volgooien met alle switches die je maar wil. Zoals te verwachten voor een draadloze plank kan het bord zowel via Bluetooth en 2,4 GHz als bedraad worden verbonden. Een nieuwe draadloze feature ligt in de 2.4GHz ROG Omni Receiver, waar dit toetsenbord als eerste ondersteuning voor heeft. Met die receiver kan zowel een muis als een toetsenbord verbonden worden via een enkele dongel. Ideaal als je een chronisch USB-tekort hebt.

Verder belooft ASUS met dit bord een ultieme batterijduur, want met de RGB-verlichting uitgeschakeld zou dit bord tot 1.500(!) uur mee moeten gaan op een enkele acculading. Dat is een onderzoek dat even tijd gaat kosten. Met de RGB-verlichting aan zou alsnog 90 uur gered moeten worden - ik ben benieuwd! Als laatste opvallende feature zijn de eerste vijf F-toetsen voorgeprogrammeerd als hotkeys voor de Xbox Game Bar en opname-opties.

Ten tijde van schrijven is er nog geen Hollandse adviesprijs bekend voor de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless. De adviesprijs in USD lijkt op $ 179,99 te liggen, wat zich in Nederland zou kunnen vertalen naar € ~200,-.

Hieronder treffen we de specificaties aan;

ASUS ROG NX Snow Switches

Laten we als eerste beginnen met de switches van de ASUS ROG Scope II 96 Wireless. Deze is standaard uitgerust met ROG NX Snow óf ROG NX Storm switches. Hierbij is de Snow-versie ‘refined linear’ en de Storm-versie is ‘refined clicky’. De versie die ik op mijn bureau geslingerd heb gekregen, is - gelukkig - de NX SNow versie. Clicky switches zijn echt niet aan mij besteed, want als ik auditieve feedback op mijn toetsaanslagen wil, dan koop ik wel een typmachine.

De RX Snow switches verschillen op een aantal punten van de RX Red switches; de reguliere lineaire switches uit deze lijn. Zo is de totale kracht, voor een volledige toetsindruk, van de RX Snow switches iets lager met 53 gram tegenover de 55 gram van de RX Red. De actuatiekracht en initiële kracht van beide switches is wel gelijk met respectievelijk 45 gram en 40 gram, waar ook het actuatiepunt gelijk is met 1,8 mm. De totale diepte van een toetsaanslag van de RX Snow is wel iets lager dan de NX Red, namelijk 3,6 mm tegenover 4,0 mm voor de NX Red.

Het laatste grote verschil zit in de stam (stem), want bij de regulier ROG NX switches bestaat dit puur uit een Cherry-stam. Bij de NX Snow en NX Storm is er sprake van een ‘walled-stem design’. Dit moet de keycap op de switch stabieler maken en het binnendringen van stof in de switch tegengaan. Deze walled-stem is gewoon compatibel met Cherry-keycaps, dus ook hierin is het customizen van je toetsenbord een eitje.

ROG Omni Receiver

In een uitsparing van de ASUS ROG Scope II 96 Wireless bevindt zich de ROG Omni Receiver. Daarmee kunnen twee ondersteunde ASUS-apparaten tegelijkertijd worden aangesloten met een enkele dongel - dat scheelt je dus één USB-poort. Het aansluiten van een tweede apparaat kan via de Armoury Crate-software. Bij het overzicht van apparaten kan de ROG Omni Receiver worden geselecteerd; in dit scherm kan dan geklikt worden op de knop ‘muis toevoegen’. Daarna hoef je enkel op je muis de connect-knop een paar seconden ingedrukt te houden en klaar is Kees. Volgens testresultaten van ASUS scheelt het aansluiten van de twee apparaten niet merkbaar in de klik-latency en polling rate.

Op dit moment zijn, voor zover ik kan vinden, de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless en de ASUS ROG Harpe Ace Aim Lab Edition de enige stukjes randapparatuur die compatibel zijn met de ROG Omni Receiver. Maar ik gok dat hier in de nabije toekomst meer apparaten bijkomen.

Laten we deze showcase maar weer eens beginnen met de verpakking. De ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless komt in de kenmerkende ROG Strix-doos; zwart met rode accenten. Verder staat de doos vol met features en een afbeelding van dit plankje. Als we de doos opentrekken, zien we een stoffen hoes die de Scope II extra beschermt tegen stof en krassen tijdens transport. Uiteraard trekken we dit ook vlug van het bord af om een eerste indruk te krijgen.

Zo is de eerste indruk van dit bord solide; dit slaat zowel op de bouwkwaliteit als het design. Het strakke ‘no-nonsense’ design van dit bord spreekt mij erg aan en voelt daardoor heerlijk compact aan. Na een ruime tijd alleen maar een 60%-bord te hebben gebruikt, wilde ik eigenlijk geen full-size plank meer op mijn bureau. Bij de Scope II krijg je een magnetische polssteun; deze heeft ook een strak design afgewerkt met een ROG-logootje.

Als we vervolgens de rest van de doos leegklauwen, vinden we nog een scala aan accessoires. Zo vinden we boekjes - not gonna read, lol - een stickervel en de bruikbare accesoires. Laatstgenoemde bestaat uit een keycap/switch-puller, een extra ROG-spatiebalk, de USB-kabel en een houder voor de dongel. Na een uitvoerige snuffel- en meptest zijn alle onderdelen goedgekeurd door Gimli.

Laten we nu dieper op het bord en zijn onderdelen induiken. Om dit bord zo compact mogelijk te maken, is dit bord op wat punten anders dan een regulier full-size toetsenbord. Zo is de rand rondom het bord minimaal; slechts een bescheiden randje scheidt switches van een afgrond. Rondom de pijltoetsen is een scala aan veranderingen gemaakt om deze regio lekker compact te houden. Zo is de Shift-toets rechts onder compact gehouden en is daar de tweede Windows-toets weggelaten. Ook de 0-toets op de numpad is een toets van normaal formaat in plaats van een brede toets.

Dankzij deze wijzigingen kunnen de pijltoetsen iets onder de overige toetsen tussenin geplaats worden. De functietoetsen die hier normaal gesproken boven zitten, zijn naar de rij aan F-toetsen verplaatst. Om ruimte over te houden, zijn de Home en End-toetsen als secundaire functie toegevoegd aan de Page-toetsen. Tussen het hoofddeel van het toetsenbord en de Num-toetsen vinden we een aantal lampjes. Hiervan geven de bovenste lampjes het gebruik van verschillende Locks aan. Daaronder is een rijtje lampjes te vinden voor de functies van het mediawiel. Als laatste zijn er wat lampjes om de Bluetooth-verbindingen aan te duiden.

In het vooraanzicht van de Scope II zien we mooi de opdruk van de secundaire functies van de toetsen die zich aan de voorzijde van deze toetsen bevinden. Ook zien we onder de keycaps het gedeelte van de switches dat de RGB-verlichting doorlaat. Op de volgende foto is goed te zien dat ook de Enter en +-toets voorzien zijn van twee stabilisatoren. Hierin zijn dus duidelijk geen shortcuts genomen.

Op de voorzijde van het toetsenbord vinden we een ROG-logo en de dongel van dit bord, dat voor gemakkelijk meenemen magnetisch vastzit in het toetsenbord zelf. In het midden bovenaan vinden we de knop om de verbindingsmodus in te stellen en de USB-C-poort voor het opladen en bedraad verbinden.

Zoals veel toetsenborden van tegenwoordig is de ROG Strix Scope II 96 Wireless in drie standen te gebruiken: plat, middelhoog en hoog.

We vervolgen deze tour met een blik op het mediawiel van de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless. Het wiel kan uiteraard naar boven en beneden draaien; ook is het mogelijk om erop te klikken. De knop naast het wiel, met het ROG-logo, bepaalt welke modus van het wiel je gebruikt. Welke modus actief is, kan je opmerken aan de lampjes die we hierboven besproken hebben.

Het eerste deel van de F-toetsen is standaard voorgeprogrammeerd om te dienen als sneltoetsen voor de Xbox Game Bar. De 1 t/m 5 toetsen zijn - met gebruik van de Fn-toets - standaard snelkoppelingen voor de verschillende profielen voor dit bord. Als laatste hier een showcase van de speciale ROG spatiebalk die je bij deze set krijgt.

Als we deze spatiebalk vergelijken met de reguliere spatiebalk, dan zien we duidelijk dat de ROG spatiebalk een flink stukje hoger is - in de praktijk is dit ook goed te merken. Als we de onderkanten van de spatiebalk bekijken, zien we typerende ondersteuning voor Cherry-stammen. Op de onderste spatiebalk is te zien dat hier speciale uithouders in kunnen, een detail hiervan zie je in de volgende foto. Deze uithouders klikken in een slot op de printplaat, hierdoor heb je het effect alsof je drie switches onder je spatiebalk hebt.

Als laatste een blik op de switches en sockets van dit toetsenbord; de Scope II 96 Wireless is hot-swappable van aard. Met de bijgeleverde switch/keycap-puller zijn de keycaps en switches relatief gemakkelijk te verwijderen. Ik ben persoonlijk meer fan van switch-pullers, want die voelen wat stabieler aan tijdens het uittrekken van de switches. Als we de keycaps verwijderen, krijgen we zicht op de heerlijke ROG NX Snow switches. Deze witte switches hebben een mooi walled-stem design.

Als we een van de switches uit het bord sleuren, kunnen we de socket van de Scope bewonderen. We zien hierin dat deze 5-pins is. Zowel 3-pins als 5-pins switches zijn dus te gebruiken op dit bord. In de hoekjes rondom de socket zijn kleine zwarte pads te zien. Deze zijn onderdeel van de speciale dempingslaag die in dit bord verwerkt zit. Deze dempen de hogere geluiden die toetsaanslagen kunne veroorzaken en helpen met de akoestiek van het overige geluid.

De software voor dit beestje is - zoals verwacht - de Armoury Crate-software van ASUS. Deze welbekende software is makkelijk in gebruik; alle basisinstellingen zijn prima te vinden en in te stellen. Voor dit bord is met gebruik van de Omni Receiver wel een bulk aan updates nodig, maar dat mag geen probleem heten. Verbinden van een extra apparaat zoals in dit geval de ASUS ROG Harpe Ace Aim Lab Edition is een fluitje van een cent. Meer dan enkele seconden de verbindingsknop op het betreffende apparaat indrukken is niet nodig. De werking van beide apparaten blijft supersnel en zonder haperingen.

In het eerste scherm voor de Scope II 96 Wireless kunnen de toetsen worden ingesteld. Iedere toets is volledig naar wens in te stellen. Het tweede scherm is bedoeld om de verlichting in te stellen. Hier zijn de gebruikelijke opties in te stellen. Ook is het mogelijk om met de Aura Creator-tool een eigen RGB-modus te maken. Hierbij is per toets in te stellen wat voor effect er gewenst is. Op het moment van schrijven is er wel een kwestie met de spatiebalk als je Aura Creator gebruikt. Na het instellen van een effect word alleen de linkerled van de spatiebalk verlicht; de middelste led en rechterled blijven onverlicht. Hopelijk is dit met een update van Aura Creator of Armoury Crate snel verholpen. Ook de verlichtingsfunctie van het mediawiel werkt momenteel helaas niet in combinatie met Aura Sync/Aura Creator.

Het derde en vierde scherm bevatten instellingen voor het scrolwiel dat in rechts bovenin het toetsenbord zit. Eerst kan ingesteld worden of de verlichting van de knop naast het wiel meedoet met de verlichting van het bord. Als alternatief kan deze gebruikt worden als indicator voor het batterijpercentage.

Het vierde scherm bevat de instellingen voor het wiel zelf en deze kent vier functies waartussen gewisseld kan worden met de knop naast het wiel. De eerste functie is Systeemvolume; hiermee kan het volume geregeld worden en gedempt worden. De tweede functie is Mediatrack; hiermee kan een vorige of volgende track worden afgespeeld en de muziek gepauzeerd worden. De derde functie is voor het regelen van de helderheid van het toetsenbord. De laatste functie is aanpasbaar; er kunnen bijvoorbeeld toepassingen mee worden gestart of er kunnen toetsenbord of muisfuncties aan worden toegewezen.

In het vijfde scherm kunnen de batterijmeldingen worden ingesteld en de snelheid van de slaapmodus. Daarnaast kan je hier instellen of je banners wil zien met meldingen voor een laag batterijpercentage. Ook is hier het huidige batterijpercentage zelf te zien. Op het laatste scherm kunnen firmware-updates voor de ROG Strix Scope II 96 Wireless worden geïnstalleerd.

In dit hoofdstuk gaan we kijken naar de praktijkervaring met deze plank. Ik bekijk hierbij het gebruikscomfort en de batterijduur en oplaadsnelheden.

Gebruikscomfort

Laten we maar met de deur in huis vallen en beginnen met het hart van de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless: de ROG NX Snow switches. Deze switches zijn ‘refined linear’ volgens de beschrijving en ze voelen zeker verfijnd aan. Zowel het gevoel als geluid van deze switches is gewoon heerlijk. De website van ASUS beschrijft het geluid van deze switches als ’thocky’ en in eerste instantie dacht ik, wat bedoelen ze daar nou weer mee? Na mijn eerste paar toetsaanslagen klonk dat woord ineens heel logisch, want het is ook eigenlijk preceis het geluid dat ze maken. Een tok, maar dan voller en dieper - het is het lekkerste geluid dat ik ooit uit een switch heb horen komen. Het geluid is ook niet schel dankzij de dempingslaag die in het toetsenbord is ingebouwd.

Daarbij mag het gevoel eveneens fantastisch zijn. De switches zijn nog stabieler en consistenter dan de ‘gewone’ ROG NX Red switches, de reguliere lineare switches in deze lijn. Deze Red switches heb ik niet beschikbaar ter vergelijking, maar de NX Snow switches voelen in ieder geval uitstekend aan. De aanslagen zijn lekker consistent en het opvolgen van toetsen is soepel en snel. Nota bene voelen de double-shot PBT keycaps goed aan en bezitten deze een subtiel profiel dat glad aanvoelt doch genoeg grip geeft. De speciale ROG-spatiebalk die bij deze set zit, is van ABS-plastic. Hoewel deze mooi uitgevoerd is en nagenoeg geen uitstralingsverschil heeft met de reguliere spatiebalk is deze wel een stuk hoger en dit vond ik niet prettig in gebruik - ik gebruik dus de standard spatiebalk.

Vanwege de dicht op elkaar liggende lay-out van dit bord moest ik wel even wennen, maar dit was van korte duur. Het enige punt dat een gewenning nodig had, was het sluiten van mijn inventory in PUBG. Op mijn voormalige 60%-bord was dit de tildetoets en fungeerde dubbel als Esc-toets. Op de Scope II moet ik echter weer een rij hoger zijn dan dat. Het terugkrijgen van een numpad en F-toetsen weegt hier echter ruimschoots tegenop. Deze mis je niet vaak, maar als je ze mist, is het wel vervelend.

Dan gaan we door naar het multimediawiel. Dankzij de vele functies die dit wiel kan bedienen, is het een heerlijke toevoeging aan je bord. Met een druk op de knop schakel je van een volumeknop naar een mediaknop om een volgend nummer te selecteren. Met de laatste instelbare functie kun je zelfs je favoriete website - TechGaming.nl natuurlijk - openen met een simpele draai aan het wiel. De lampjes op het bord geven aan in welke modus het wiel staat en dat werkt prettig. De feedback die het wiel per klik heeft, is tevens fijn en geeft dit wiel een premium gevoel. Oh, en de mogelijkheid om het ROG-logo als batterijindicator te gebruiken is zeker handig.

Batterij en opladen

Tenslotte is er een belangrijk onderdeel voor ieder draadloos product: de batterijduur en oplaadsnelheid. Zoals in de inleiding al aangekaart, heeft de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless een geadverteerde batterijduur van 1.500 uur bij gebruik in de 2,4GHz-modus en met alle verlichting uit. Zoals te verwachten, heb ik deze niet tot op de minuut gecontroleerd. Ik heb mijn testen wel gedaan met de 2,4GHz-connectie. Ik heb niet precieze tijden bijgehouden, omdat dat met inactiviteit van het toetsenbord na drie minuten toch nooit 100% betrouwbaar is. Mijn test gaat dus uit van normaal gebruik over enkele dagen heen.

Allereerst heb ik de Scope II 96 Wireless tot 100% opgeladen. Het opladen kost voor 10% batterij ongeveer 40 minuten; dit is tijdens intensief gebruik met de verlichting op maximaal. Aangezien ik op dit moment nog vakantie heb, zijn er aardig wat uren doorgebracht achter het toetsenbord. Gedurende ruim een week - met tussen de drie en vijf uur per dag aan gebruik van wisselende intensiteit - heeft de accu 20% van de batterij opgebruikt. Hierbij heeft de verlichting meestal op 100% gestaan en de inactieve tijd tot uitschakelen op drie minuten.
Kort gezegd, tijdens ongeveer 25-30 uur gebruik (inclusief periodes van inactiviteit) is de batterij 20% leeg gegaan. De geadverteerde batterijduur van 90 uur op een volle acculading met de RGB aan lijkt dus zeker haalbaar.

Omdat ik toch benieuwd ben naar de claim van 1.500 uur aan gebruik met de 2,4GHz-connectie zonder RGB ga ik dit over de komende tijd heen testen en zal ik mijn review updaten zodra ik klaar ben met deze test. Ik zal geen uren en minuten bijhouden, maar het bord opladen tot 100% en deze simpelweg met de verlichting uit gebruiken via de 2,4GHz-verbinding totdat deze leeg is (noot van hoofdredactie: tot over een paar maanden!).

We zijn alweer aangeland bij het slotstuk van deze - aardig lang geworden - review. Van te voren was ik zéér benieuwd naar de ASUS ROG Strix Scope II 96 Wireless. De combinatie van volledige functionaliteit en een compact formaat sprak mij absoluut aan. Na meer dan een jaar met alleen TKL of 60%-borden was het voor mij bijna ondenkbaar om weer alle ruimte op mijn bureau op te geven aan een full-size toetsenbord. Daar brengt deze plank met volle functionaliteit en een minimaal formaat verandering in.

Vanaf de eerste toetsaanslag was ik verkocht aan dit bord, want de ROG NX Snow switches zijn een absoluut genot en dat zowel voor gamen als typen. Dankzij de dempingslaag en pads is het geluid ook lekker, maar niet té aanwezig. De hot-swappable aard maakt het ook nog eens mogelijk om andere switches te gebruiken. Daarbij zijn het design en de bouwkwaliteit van de Scope II twee dikke pluspunten. Het bord is strak vormgegeven en is ontworpen om zo compact mogelijk te zijn. Hierdoor is er geen ruimte voor opsmuk en dat komt dit strakke design ten goede.

Op het gebied van verbindingen en batterij is ook alles aan dit bord dik in orde. Er is een ruime gebruiksduur die de belofte van 90 uur kan halen, zelfs met de RGB-verlichting op maximale sterkte. Verbinden met zowel de dongel als Bluetooth is een eitje en ook het gebruik van de Omni Receiver werkt vlekkeloos. Om een lang verhaal kort te maken; ik ben heel erg tevreden met dit heerlijke toetsenbord. Ondanks de redelijk stevige aanschafprijs van waarschijnlijk € ~200,- is dit bord het met het rijke scala aan features het zeker waard.

Review: SteelSeries Apex Pro TKL Wireless 2023

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Het is tijd om terug te keren naar toetsenborden, met ditmaal de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023). De vorige keer mocht ik bezig zijn met de SteelSeries Apex 9 Mini, een toetsenbord van SteelSeries zonder de functietoetsen en pijltjestoetsen, ofwel van slechts 60%. Mijn ervaring was desalniettemin positief en ik vond het een fijn toetsenbord waarop ik tot nu toe heb zitten typen. De SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) biedt naast de extra toetsen ook nog eens een OLED-schermpje en natuurlijk de draadloze connectiviteit.

De SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) heeft een adviesprijs van € 269,99 en valt hiermee dus in de duurdere categorie aan toetsenborden. De bedrade variant heeft een adviesprijs van € 219,99, waardoor je € 50,- kan besparen, maar zonder de draadloze opties zit. Wil je een draadloze, full-size Apex Pro? Dan zal het een teleurstelling zijn om te horen dat op het moment van schrijven er geen SteelSeries Apex Pro Wireless is.

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Zoals in de specificaties te zien valt, zijn ze relatief kort, maar er zijn wat zaken om te bespreken. Zo is de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) in beschikking over de SteelSeries OmniPoint switches, bij welke de actuatiehoogte instelbaar is. Ook valt er met de OmniPoint switches twee acties per toets uit te voeren, door op twee verschillende actuatiehoogtes een functie in te stellen.

Met ruimte voor vijf profielen is dit perfect voor mensen die verschillende keybinds gebruiken voor verschillende spellen. Dit valt natuurlijk aan te passen in de SteelSeries GG-Software; hetzelfde geldt voor de extra functies die de OmniPoint switches inbrengen.

Met een gewicht van 1070 g is dit een solide, doch helaas iets te zwaar toetsenbord. De SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) is helaas geen bord dat je even in je tas gooit om onderweg te gebruiken. Daarentegen zorgt dit gewicht er wel voor dat de plank goed op zijn plaats blijft liggen tijdens gebruik. Dit is mede dankzij de rubberen voetjes.

De SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) wordt gepresenteerd in een strakke en compacte doos. Op de achterkant van de doos staat mooi, en groot, een OmniPoint switch afgebeeld. Met daarnaast een korte samenvatting van de functies die aanwezig zijn op het bord. Eenmaal open, word je begroet door het toetsenbord in een stuk beschermfolie. Net als met de SteelSeries Apex 9 Mini word je eraan herinnerd waar je het voor doet. Hint: het rijmt op sorry.

Eenmaal alles uit de doos en het beschermfolie gehaald, heb je vier onderdelen die rondslingeren: het toetsenbord, de kabel, de handleiding en een extra doosje met daarin een keycap-puller en de draadloze dongel. De kabel is een USB-A naar USB-C kabel en de dongel is aansluitbaar met USB-C. Mocht je die aansluiting niet hebben, dan daar heeft SteelSeries aan gedacht, want je kan gebruikmaken van een omzetter met USB-C naar USB-C. Verstopt onder het bord lag ook nog een polssteun, welke magnetisch aan het toetsenbord te bevestigen valt.

Achterop de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) zit de knop om te switchen van connectie. Links is voor de Bluetooth-verbinding, het midden is voor de bekabelde verbinding (of uit staan) en rechts is voor de 2,4Ghz-connectie met de draadloze dongel. Ook zit vlak ernaast de USB-C-poort voor zowel het opladen als bedraad gebruik. De voetjes zorgen voor een goede variatie qua stand van het toetsenbord, waar mijn voorkeur altijd ligt op volledig omhoog. Ook valt er genoeg te wijzigen met betrekking tot het toetsenbord. Dit is kijkende naar de keycaps en helaas niet de switches zelf, welke niet hot-swappable zijn.

Eenmaal aangezet, word je gelijk verwelkomd door de RGB die in de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) verwerkt zit. Het toetsenbord wordt goed verlicht en heeft genoeg functies om het aan te passen naar wens. Ook hebben we gelijk zicht op het OLED-schermpje rechts bovenin het toetsenbord. Dat schermpje kan voor meerdere functies gebruikt worden, waaronder het selecteren van verschillende profielen met behulp van de knoppen naast het scherm.

SteelSeries was zo vrijgevig om ons ook de PrismCaps toe te sturen, welke gelijk terecht konden op de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023). De PrismCaps vallen direct via SteelSeries te kopen voor € 34,99 en komen volledig uitgerust voor full-size planken tot het 1%-toetsenbord. In een doos met het welbekende design van SteelSeries zitten de PrismCaps. In totaal zitten er vier vacuüm gezogen zakjes in, met daarin de PrismCaps. Dit houdt ze mooi bij elkaar, totdat je ze opent en ze over de tafel of het bureau heen vliegen. Ook wordt er een extra keycap-puller meegeleverd.

Met het vervangen van de keycaps is het een kwestie van even wat tijd erin steken, maar dan krijg je ook wat. Het witte van de PrismCaps valt heel goed samen met het zwarte van het frame van de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023).

Door de ontzettende vrijheid met de PrismCaps kon ik natuurlijk volledig wit gaan. Dit vond ik echter ontzettend saai, waardoor ik dus heb geprobeerd een schaakbordpatroon te doen. Hier was Jonah van de hoofdredactie ontzettend blij mee (noot van diezelfde hoofdredactie: mijn ogen doen nog steeds zeer).

Sinds de SteelSeries Apex 9 Mini heb ik gebruik mogen maken van de SteelSeries GG-software. Van mening zal ik nooit veranderen over software voor randapparatuur, al helemaal als je verschillende merken gebruikt, maar met de GG-software kan ik leven.

Als je eenmaal je SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) hebt aangesloten, kan je in de GG-software bij Engine het toetsenbord selecteren. Je komt gelijk op een scherm waar je je toetsen kan aanpassen om andere dingen te laten uitvoeren. In het menu “Actuation" kan je de actuatiehoogte van de OmniPoint Switches instellen. Daarmee beslis je dus op welke hoogte het toetsenbord de toetsaanslag registreert. Bij “Dual Bindings" kan je ervoor kiezen om de OmniPoint switch twee dingen te laten uitvoeren per toets, al kan dit helaas enkel op maximaal acht toetsen ingesteld worden.

Onder “Dual Actuation" kan je de hoogte kiezen van wanneer welke functie van de “Dual Bindings" uitgevoerd kan worden. Met de “Meta Bindings" kan je ervoor kiezen om bepaalde toetsencombinaties een functie uit te laten voeren. Zo heb ik Windows + Home voor de Print Screen-functie, aangezien die mist op de toetsen. Als laatste heb je de keuze om het OLED-scherm aan te passen naar wens. Ook vind je hier de overige instellingen voor de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023).

Comfort en bouwkwaliteit

Waar ik over het comfort van de SteelSeries Apex 9 Mini zeer tevreden was, ervaar ik hier geen verschil. De SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) is dan wel een klein stuk groter, al neemt het nog steeds niet teveel ruimte in beslag. Door zowel de rubberen voetjes als het gewicht van 1070 g is het een solide toetsenbord. Ook blijft hij dus goed op zijn plaats liggen tijdens het typen, of gamen.

Tijdens het typen merk ik ook de kwaliteit van het toetsenbord zelf op, kijkende naar constructie en bouwkwaliteit. Bij gebruik klinkt het bord niet hol en er is vrij weinig flexibiliteit in het midden. Wat ik helaas wel minder vind, is dat de OmniPoint switches niet hot-swappable zijn (voor een ultieme customization natuurlijk).

Keycaps en switches

De meegeleverde keycaps van de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) zijn compleet acceptabel - er valt ook niks op aan te merken. De grotere toetsen zoals de spatiebalk en Shift zitten stabiel op hun plek en zit er ook vrij weinig beweging in de andere keycaps.

De OmniPoint switches hebben ondertussen voor mij een voorkeur gekregen tegenover de OptiPoint switches. Bij de SteelSeries Apex 9 Mini merkte ik vaker op dat ik verkeerde toetsen indrukte, waar dit bij de Apex Pro TKL Wireless (2023) haast geen probleem is geweest. Dit is natuurlijk mede dankzij de vrij instelbare actuatiehoogte, in tegenstelling tot de twee instellingen van de OptiPoint switches. Ook heb ik ondertussen meer kunnen leven met ’tactile’ switches, ondanks dat ik nog steeds graag terugkeer naar clicky.

Om met de deur in huis te vallen start ik deze conclusie gelijk met het positieve woord. Ik kan de SteelSeries Apex Pro TKL Wireless (2023) zeker aanraden, al helemaal na het reviewen van de kleinere Apex 9 Mini (welke ik aanbeveel voor de mensen die een 60%-toetsenbord wensen).

Kijkende naar mijn ervaring met dit toetsenbord, dan ben ik er zeker van dat dit het juiste toetsenbord is voor mij en mogelijk voor de overige mensen die kleiner willen. Waar de Apex 9 Mini voor mij net te extreem was, heeft de Apex Pro TKL Wireless (2023) bij mij haast het perfecte middelpunt gevonden. Waarom haast? Nou, over de bouwkwaliteit kan ik niet klagen, maar het is geen toetsenbord voor onderweg, waar ik dat zelf een prettige eigenschap vind. Dit weegt daarentegen niet zo zwaar mee in mijn mening.

Wat wel zwaar weegt, zijn de OmniPoint switches - en daar heb ik ontzettend van kunnen genieten. Ik moest wel eerst mijn gewenste actuatiehoogte zoeken, maar toen ik dat eenmaal had gevonden, kon ik direct typen zonder problemen of onbedoelde toetsaanslagen. Daarnaast is er de draadloze functionaliteit, iets dat ontzettend handig is in een setup waarbij je zo min mogelijk kabels behoeft. Voor € 269,99 heb je dus een solide, fijn en betrouwbaar toetsenbord. Daarmee zit deze aan de hoge prijs, maar hij is het het geld zeker waard.

Review: ASUS ROG Falchion Ace

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Met de ROG Falchion Ace breidt ASUS haar compacte Falchion-serie verder uit. In januari 2021 had ik de ROG Falchion in handen, die net zoals deze Falchion Ace een 65%-toetsenbord betreft. Waar de ROG Falchion uitgerust is met Cherry MX switches en draadloos van aard is, mag de ROG Falchion Ace uitgerust zijn met de nieuwe ASUS ROG NX switches als zijnde bekabeld toetsenbord.

Ik vertel je graag meer over dit compacte toetsenbord in de specificaties en opvolgende hoofdstukken. Bovenaan de review vind je de actuele webshopprijs bij onze webshoppartner Megekko.

Hieronder zijn de specificaties te zien;

De ROG Falchion Ace komt met drie mogelijke switches: ROG NX Red, Brown en Blue. Verder heb je als kleuropties Black en Moonlight White. In deze review bespreek ik het zwarte model, al ben ik erg gecharmeerd van de Moonlight White-randapparatuur. De ROG Falchion Ace neemt vrijwel alle ontwerpelementen van de ROG Falchion over. Zo zit er op de linkerzijde van het toetsenbord wederom de touch-bediening en komt het toetsenbord standaard met doubleshot PBT-keycaps en een cover-frame ter bescherming. De touch-bediening op de originele ROG Falchion heb ik altijd gebruikt en beschouw ik als functionele toevoeging.

De ROG Falchion Ace weegt 599 gram en kent de volgende afmetingen: 305 x 101 x 37,5 mm. Daarmee is de ROG Falchion Ace iets zwaarder dan de originele ROG Falchion. Als bekabeld toetsenbord is er een USB Type-C-aansluiting te vinden. In het geval van de ROG Falchion Ace zijn dit er twee. Met deze dubbele USB Type-C-connectiviteit kan je zowel links als rechts de kabel plaatsen. Het mooie van deze eigenschap is dat je afzonderlijk kan wisselen tussen twee apparaten. Met de USB-schakelaar op de rand van het toetsenbord schakel je tussen USB Type-C (1) en USB Type-C (2). Verder is de ROG Falchion Ace te beheren via ASUS Armoury Crate.

De ROG Falchion Ace is ‘a trip down memory lane’ als het om de showcase gaat. Met wat kleine veranderingen moet je goed je best doen om dit toetsenbord te onderscheiden van de originele ROG Falchion. De verpakking en volledige sfeer, inclusief accessoires, zijn redelijk vergelijkbaar. ASUS levert de ROG Falchion Ace met een USB Type-C naar USB Type-A-kabel, een cover-frame en een beknopte handleiding samen met ROG-stickers.

Het cover-frame is wederom op de behuizing te plaatsen. Je kan deze naar wens gebruiken, mocht je geen gebruik maken van de uitklapbare pootjes. In de basis is het cover-frame een ideaal stukje accessoire voor het vervoeren van de ROG Falchion Ace. Je plaatst deze over de volledige toetsenindeling (keycaps) van het toetsenbord. Uiteraard kan je het cover-frame ook gebruiken om je toetsenbord af te dekken op je bureau als zijnde minimalistisch uiterlijk.

De ROGF Falchion Ace heeft wederom een lay-out van 65%, dus functie- en cijfertoetsen worden gecombineerd. De pijltjestoetsen en langere Shift-toets aan de linkzijde dragen bij aan het “gamingprofiel" van dit toetsenbord. De ROG NX switches rusten op een aluminium bovenplaat. De onderzijde van het toetsenbord bestaat uit een kunststofbehuizing. Aan de linkerzijde van het toetsenbord is de touch-bediening te vinden, die overigens ook te gebruiken is in combinatie met het cover-frame. Op de boven- en zijkant van het toetsenbord zitten de twee USB Type-C-aansluitingen inclusief USB-switch.

De ROG Falchion Ace komt met PBT-keycaps en de bedrukking is doubleshot. In dit prijssegment mag je wel wat verwachten, dus de keuze voor PBT siert. De duurzaamheid i.c.m. doubleshot-bedrukking is deftig. De mediatoetsen zijn te vinden op de eerste rij aan schrijftoetsen, officieel bekend als de schrijfmachinetoetsen. Op de A, S, D, F, G en H-toetsen bevinden zich de profielen. In combinatie met de FN-toetsen kan je on-the-fly wisselen tussen vijf profielen. De H-toets is het standaardprofiel dat ingesteld is vanuit de fabriek door ASUS.

Net zoals bij de originele ROG Falchion verkiest ASUS switches met een transparante behuizing. De ROG NX switches sieren dit maal op het toetsenbord. Met een zijaanzicht mag het duidelijk zijn hoe de twee USB Type-C-aansluitingen verdeeld zijn. Je kan vanaf deze posities (links en rechts) eenvoudig de kabel begeleiden. De USB-switch is gepositioneerd in het midden om te wisselen tussen USB Type-C (1) en USB Type-C (2). De onderzijde van het toetsenbord heeft een andere uitstraling ten opzichte van de originele ROG Falchion. Ook kennen de twee uitklapbare pootjes nu twee posities - een fijne upgrade.

De aanwezige ROG NX switches zijn vast; het betreft dus geen modulair toetsenbord. Wel zijn de keycaps uitwisselbaar dankzij de “MX-steel" in de vorm van een +-teken. Vanaf de linkerzijde is de touch-bediening goed zichtbaar. Wanneer het toetsenbord is ingeschakeld, is er subtiel een RGB-lichtstreep zichtbaar. Dat maakt het vinden van de touch-bediening in het donker eenvoudig.

De ROG Falchion Ace maakt gebruik van de Armoury Crate-software. In deze software komt alle randapparatuur van ROG samen. Heb je nog meer ROG-apparatuur, dan kun je eenvoudig wisselen tussen apparaten voor individuele of gezamenlijke instellingen. Ook kun je randapparatuur snel op elkaar afstemmen om gezamenlijk dezelfde RGB-verlichting te weergeven middels AURA.

In de galerij van dit hoofdstuk kan je de software-afbeeldingen uitvergroten door er op te klikken. De eerste pagina bestaat uit keymapping. Op deze pagina kan je functionaliteiten van toetsen wijzigen van een standaardwerking naar bijvoorbeeld een muisfunctie, macro of multimediatoets. De verlichtingspagina bevat basiseffecten, een kleuren mengpaneel, de helderheid en snelheid van de aanwezige RGB-verlichting.

De touch-bediening van het toetsenbord heeft een eigen menu en deze werkt vergelijkbaar aan keymapping. De touch-bediening werkt hoe de naam al doet vermoeden: middels aanraking. Standaard staat de Falchion ingesteld op volumebediening. De touch-bediening reageert op druk op drie secties: boven, midden en onder. Tevens reageert de touch-bediening op een veeg omhoog en omlaag (swipe). De laatste pagina bestaat uit firmware informatie en updates hiervoor.

Net zoals op de recent geteste ASUS ROG Azoth zitten er op dit reviewmodel van de ROG Falchion Ace de ROG NX switches. Toevallig betreft het hier ook de ROG NX rode switches. Zoals ik al eerder opmerkte, doet deze switch veel denken aan Cherry MX red. In de basis is de ROG NX red switch een directe kopie van Cherry MX Red. Met een actuatiekracht (bedieningskracht) van 40 g is deze wat lichter onder de vingers dan Cherry MX Red met 45 g. Het directe verschil qua weerstand op basis van slechts 5 g is lastig tot niet voelbaar, althans, voor mij persoonlijk.

Doorgaans voelen de ROG NX rode switches prima onder de vingers. Lekker snel en accuraat. Iets waar ik minder gecharmeerd van was op de originele ROG Falchion waren de stabilisatoren. Deze voelde erg fragiel aan. Vooral met de stabilisator van de spatiebalk heb ik de nodige ruzie gehad. Vooral als je niet volledig in kennis bent hoe deze exact terug moet. Geloof mij: het is een puzzel. Hier kan Jonah van de redactie ook goed over meepraten (noot: dat klopt). De ROG Falchion Ace doet dit een stuk beter, met name bij de spatiebalk. Hier ondervind ik geen hinder meer van een combinatie van kunststof met metaal. Ook blijven de delen netjes in de behuizing zitten, zodat je niet aan het rommelen bent met losse onderdeeltjes.

De RGB-verlichting oogt zeer degelijk. Deze is fel genoeg en spreidt mooi onder en rondom de toetsen. De touch-bediening is wat mij betreft voor media erg fijn. Ik vind volumebediening en het afspelen en pauzeren een prima keus voor deze touch-bediening. Nu is er meer mogelijk, maar in de basis vind ik dit toch wel heel erg fijn bij Spotify en Discord. Aandachtspunt is wel dat ik deze aanraak wanneer ik het toetsenbord verplaats, iets wat ik redelijk vaak doe.

De ROG Falchion Ace verkiest een bekabelde werking ten opzichte van de originele ROG Falchion die draadloos is. Met de dubbele USB Type-C-aansluiting kan je eenvoudig wisselen tussen apparaten. Dit is vooral handig wanneer je twee pc’s gebruikt. In ons geval is het goud om te wisselen tussen een pc en de testbench.

Met de ROG Falchion Ace brengt ASUS een bekabelde variant uit van de originele en draadloze ROG Falchion. Hoe dit bevalt in de praktijk lees je in deze eindconclusie.

Laat ik vooropstellen dat ik erg gecharmeerd was van de originele ROG Falchion. Deze wist destijds mijn hart te veroveren, waar ik het minpunt van fragiele stabilisatoren voor lief moest nemen. Met de ROG Falchion Ace tovert ASUS zijn ROG NX switches op het toetsenbord in plaats van Cherry MX switches. Mooie bijkomstigheid is een upgrade in stabilisatoren, waarmee het eerdere minpunt plaatsmaakt voor een pluspunt op de ROG Falchion Ace.

Verder voelt het toetsenbord vertrouwd aan en is deze circa 30,- euro goedkoper bij lancering dan de originele Falchion. Op het moment van schrijven is de Falchion Ace circa 20 euro goedkoper dan de originele Falchion; gelet wel dat eerstgenoemde nét een prijsdaling heeft gezien. Voor dat kleine verschil zou je kunnen twijfelen tussen de twee. Wanneer draadloze connectiviteit geen belangrijke rol speelt, zou ik kiezen voor de betere stabilisatoren van de ROG Falchion Ace. Die zijn wat mij betreft een verademing, gebaseerd op circa twee jaar aan ervaring met de originele Falchion Ace.

De dubbele USB Type-C-connectiviteit is bij ons op het kantoor goud; snel en eenvoudig wisselen tussen een PC en de testbench was nog nooit zo eenvoudig. Let wel dat het als zijnde 65%-toetsenbord een leercurve vraagt. De ROG Falchion Ace is geen vervanger van de originele Falchion. Beide modellen zullen beschikbaar zijn om de keuze tussen bekabeld en draadloos te kunnen maken. Verder sieren de doubleshot PBT-keycaps, de solide ROG NX switches, de touch-bediening en het stevige ontwerp prima op dit toetsenbord, waar ik vooral persoonlijk blij ben met de upgrade aan stabilisatoren - puik werk!

Review: ASUS ROG Azoth

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Tijdens CES 2023 heeft ASUS haar ROG Azoth-gamingtoetsenbord aangekondigd. Het betreft een toetsenbord met een lay-out van 75% met een hot-swappable ontwerp. In de basis is de opbouw van de ROG Azoth indrukwekkend, bestaande uit een siliconen pakking rondom de metalenplaat waarop de switches rusten. Gevolgd door de printplaat met daaronder een siliconen pad van 3,5 mm, waarna nog eens een laag aan PORON-schuim volgt en afsluitend een laag aan siliconen schuim. Dit alles voor een solide, doch stillere en daarmee bevredigende werking.

Verder heeft het toetsenbord een rijke featureset waar we dieper op ingaan gedurende deze review. De adviesprijs van de ASUS ROG Azoth betreft € 299,-. Bij onze webshoppartner Megekko moet de Azoth spoedig verkrijgbaar zijn.

Hieronder zijn de specificaties te zien;

Voor een gamingtoetsenbord van 75% heeft de ASUS ROG Azoth een indrukwekkend gewicht van 1186 gram. Dit is inclusief de aanwezige PBT-keycaps. Het toetsenbord zelf is 326 x 136 x 40 mm en biedt officieel ondersteuning voor zowel Windows als Mac.

Met de ROG Azoth geeft ASUS mij het idee om redelijk ‘all-out’ te willen gaan. Oké, het toetsenbord is hot-swappable, maar komt standaard met voorgesmeerde ROG NX switches. Tevens levert ASUS als accessoire een smeerkit mee, bestaande uit Krytox GPL 205 Grade 0-smeermiddel. In de ‘mech-wereld’ is Krytox GPL 205 Grade 0 een bekende naam als het om smeermiddeltjes gaat. Tot zoverre hebben we enkel de Mountain Everest 60 in handen gehad die standaard voorgesmeerd was met dit smeermiddel. Het toetsenbord mag nu deze plaats delen met de ROG Azoth.

Verder maakt de ROG Azoth gebruik van een Tri-mode-connectiviteit. Dit wil zeggen dat je gebruik kan maken van de 2,4GHz-verbinding, Bluetooth en bekabelde connectiviteit. Met de ASUS ROG SpeedNova-technologie adverteert de fabrikant dat het toetsenbord tot 2.000+ uur aan low latency-gameplay kan bieden onder de 2,4 GHz-verbinding, met het OLED-display en de RGB-verlichting uitgeschakeld.

Daarmee snijd ik direct het volgende onderwerp aan: het OLED-display. Op de rechterbovenhoek van het toetsenbord bevindt zich een OLED-display van 2″. Middels de Armoury Crate-software kan je instellingen op dit OLED-display wijzigen. Denk maar aan informatie zoals multimedia, aangepaste animaties en systeemparameters die kunnen getoond worden. Pluspunt: je kan ook het batterijniveau direct op het OLED-display aflezen.

Niet enkel de ROG NX Switches zijn al voorgesmeerd met Krytox GPL 205 Grade 0; de aanwezige stabilisators zijn ook behandeld. Verder heeft het toetsenbord een typerende portie aan RGB-verlichting, de eerder genoemde PBT-keycaps en kantelbare pootjes onder op het toetsenbord met drie kantelposities.

De ASUS ROG Azoth arriveert in een degelijke verpakking. Er is oog voor detail in combinatie met een dikke accessoirekit, bestaande uit een gebruikershandleiding, ROG-stickers, extra Krytox GPL 205 Grade 0 smeermiddel, een smeerkwastje, een ROG Switch-opener, drie extra ROG NX switches, een smeerstation, een keycap puller, een switch puller, een draadloze dongelextender en de USB Type-C naar USB Type-A-kabel.

De meegeleverde accessoirekit presenteert men deftig in een apart compartiment van de verpakking. Met deze accessoirekit kan je de ROG Azoth volledig onder handen nemen. Met de ROG switch opener druk je switches open, waarna je deze kan plaatsen op het smeerstation en kan behandelen met smeermiddel. Uiteraard zijn de keycap en switch puller essentieel om gebruik te maken van het hot-swappable ontwerp.

De eerste introductie tovert een lach op mijn gezicht. Met de accessoirekit is de drempel laag om met de switches te spelen, te smeren en om ze uit te wisselen voor een andere fabricaat switches. Je kan zowel 3 als 5-pins switches plaatsen - het toetsenbord maakt intern gebruik van TTC-hotswapsockets (Pokayoke). De sockets zitten intern op de PCB en bieden ondersteuning voor o.a. ROG NX, Cherry MX, Gateron, Kailh, Aliaz en Zeal. Je kan dus volledig losgaan.

Door naar de ROG Azoth zelf. Het ontwerp is degelijk en oogt volwassen. Het is zeker geen gamingtoetsenbord met details die schreeuwen naar aandacht. Het toetsenbord oogt strak en gaat met de keycaps voor een zwart met zilver uiterlijk. De vormfactor van 75% ontwijkt de mogelijke ongemakken die je ervaart aan toetsenborden van 60%, 65% en 70%. De ROG Azoth heeft pijltoetsen, een volledige rij functietoetsen (F1 tot F12) en extra toetsen aan de rechterzijde van het toetsenbord bestaande uit Insert, Delete, Page Up en Page Down. De volledige breedte en afstand tussen deze rijen aan toetsen is daarmee nipt ruimer. Daarmee maakt een lay-out van 75% zich naar mijn idee populairder voor een brede doelgroep.

Mediatoetsen blijven buiten beschouwing. ASUS heeft gekozen voor een bedieningsknop in combinatie met het 2-inch OLED-display. De bedieningsknop kan naar eigen voorkeur geprogrammeerd worden middels de Armoury Crate-software. Het OLED-display geeft informatie weer en gekozen instellingen.

Het reviewmodel is uitgerust met ROG NX red switches. Een switch die veel doet denken aan de Cherry MX Red switch, iets waar ik in het hoofdstuk in de praktijk meer informatie over deel. Het verwijderen van de keycap gaat eenvoudig met de meegeleverde keycap puller. Het verwijderen van de switch kan je opvolgend met de meegeleverde switch puller. Daarmee is de PCB zichtbaar en kan er opgemerkt worden dat er zowel compatibiliteit is voor zowel 3-pins als 5-pins switches.

Nogmaals bedruk ik de bouwkwaliteit van de ROG Azoth. Het is werkelijk waar een tank. De Tri-mode-connectiviteitsknop is verwerkt op de rand van het toetsenbord. Hiermee kan je eenvoudig wisselen tussen de 2,4GHz-verbinding, Bluetooth en een bekabelde verbinding. De USB-dongel is magnetisch opgenomen in de behuizing en eenvoudig te verwijderen. Ook vinden we op deze rand de USB Type-C-aansluiting voor de bekabelde verbinding en om het toetsenbord simultaan te kunnen opladen. De kantelbare pootjes hebben drie posities om te stellen naar wens.

De ROG Azoth maakt gebruik van de Armoury Crate-software. In deze software komt alle randapparatuur van ROG samen. Heb je nog meer ROG-apparatuur, dan kun je eenvoudig wisselen tussen apparaten voor individuele of gezamenlijke instellingen. Ook kun je randapparatuur snel op elkaar afstemmen om gezamenlijk dezelfde RGB-verlichting te weergeven middels AURA.

In de galerij van dit hoofdstuk kan je de software-afbeeldingen uitvergroten door er op te klikken. De eerste pagina bestaat uit keymapping. Op deze pagina kan je functionaliteiten van toetsen wijzigen van een standaardwerking naar bijvoorbeeld een muisfunctie, macro of multimediatoets. De verlichtingspagina bevat basiseffecten, een kleuren mengpaneel, de helderheid en snelheid van de aanwezige RGB-verlichting.

De bedieningsknop en OLED-display-pagina stellen de mediafunctionaliteiten van de ROG Azoth centraal. De bedieningsknop kan naar eigen wens geprogrammeerd worden, maar bevat ook een gezonde dosis aan basisopties. Opvallende optie is de ventilatorbesturing van de fans aangesloten via het moederbord. Door de bedieningsknop omhoog of omlaag te duwen, kan je de fans langzamer of sneller laten draaien. Je kan tussen de verschillende opties zichtbaar in de software roteren door de bedieningsknop in te drukken. Het OLED-display kan afbeeldingen en animaties weergeven, maar ook aangepaste banners en systeeminformatie. Het is ook mogelijk om systeemmeldingen te weergeven, waaronder agenda en alarmmeldingen.

De laatste twee pagina’s bestaan uit batterijbesparing en firmware-update. De batterijbesparing pagina stelt energiebesparende functies centraal, waaronder slaapmodus bij inactiviteit. Ook is het OLED-display hierin opgenomen voor extra besparing gedurende AFK-periodes.

Laat ik van start gaan met een bespreking aangaande de ROG NX Red Switch. Zoals ik al eerder opmerkte, doet deze switch veel denken aan Cherry MX red. In de basis is de ROG NX red switch een directe kopie van Cherry MX Red. Met een actuatiekracht (bedieningskracht) van 40 g is deze wat lichter onder de vingers dan Cherry MX Red met 45 g. Het directe verschil qua weerstand op basis van slechts 5 g is lastig tot niet voelbaar, althans, voor mij persoonlijk.

Met hot-swappable pakt ASUS het goed aan. Het toetsenbord accepteert zowel 3 als 5-pins switches. Dit kan je herleiden aan de eerdere foto’s in de showcase. Er zijn duidelijk vijf zichtbare uitsparingen, wat duidt op deze comptabiliteit. Het toetsenbord kan je naar wens verder eigen maken, hetzij met ROG NX switches of een ander fabricaat, denkende aan Cherry MX, Kailh of Gateron. De accessoirekit maakt het sleutel aan dit toetsenbord goed toegankelijk. Je hebt alle accessoires bij de hand om te verwisselen en om eventueel je switches te smeren.

Het niveau van de ROG Azoth op het aspect bouwkwaliteit is fenomenaal. Het ligt in lijn met de bouwkwaliteit van Mountain’s Everest-gamingtoetsenborden. De opbouw van de siliconen pakking, de siliconen pad van 3,5 mm, een PORON-schuimlaag en onderin de behuizing nogmaals een siliconen schuimlaag maken de type-ervaring een genot. De drie isolatielagen werken geluidsabsorberend, voorkomen case-ping en interne geluidsweerkaatsing. De combinatie zorgt voor een betere akoestiek.

Met de vrij dikke en stevige PBT-keycaps had ik enige zorg voor de spreiding van de RGB-verlichting. Toch valt dit in de praktijk mee. Op maximale helderheid (100%) is de lichtspreiding rondom de keycaps goed, waar de letters (font/legends) goed zichtbaar zijn - ook in het donker. Op een lagere helderheid is de spreiding rondom de switch/keycaps wat minder. Hieronder krijg je een goede impressie van de RGB-verlichting en het OLED-display.

Het OLED-display is een mooie toevoeging en werkt feilloos samen met de bedieningsknop. Wel is het bij mij een gevalletje dat ik deze in het begin wat vaker gebruik, waarna ik veelal toch weer meer regel via de Armoury Crate-software. In de basis stel je het naar wens in. Daarna betrap ik mij vaak op algemeen gebruik voor het beheren van volume. Met dat gezegd hebbende, mag ASUS van mij best een variant uitbrengen zonder OLED-display voor een lagere prijs, gezien de huidige adviesprijs van € 299,- een forse is.

Na drie weken gebruik met de RGB-verlichting op 50% helderheid en de slaapmodus na drie minuten voor toetsenbord, RGB-verlichting en het OLED-display zit ik op 48% batterij resterend. Een directe houvast van het aantal gebruiksuren durf ik niet te schatten. Wel is er aldoor gebruik gemaakt van het toetsenbord. ASUS claimt met de ROG SpeedNova technologie meer dan 2.000 uur aan gameplay met lage latentie onder de 2,4GHz-verbinding, met het OLED-display en de RGB-verlichting uitgeschakeld. Dit klinkt fors en is in de geboden tijdsperiode niet te testen. Een persoon met een 40-urige werkweek draait gemiddeld 2024 uur op jaarbasis; wellicht geeft dit perspectief aangaande de batterijduur.

Inmiddels ben ik circa 3 weken zoet met de ASUS ROG Azoth - een gamingtoetsenbord met een indrukwekkende bouwkwaliteit en aantrekkelijke features. Overtuigend genoeg? Je leest het in deze eindconclusie.

Het staat vast: de bouwkwaliteit van de ROG Azoth is groots, al hebben we het hier toch over een redelijk compact toetsenbord met een lay-out van 75%. De interne opbouw van de siliconen pakking, een siliconen pad van 3,5 mm gevolgd door PORON-schuim en onderin de behuizing nog eens een siliconen schuimlaag komen in de praktijk volledig tot hun recht. De demping en daarmee de subtiliteit van het geproduceerde geluid maakt toetsaanslagen een genot. Met het gewicht van 1186 gram ligt het toetsenbord als een zware tank op je bureau. Alles op en rondom dit toetsenbord schreeuwt kwaliteit en benadrukt keuzes uit de Custom Mechanical Keyboard Community.

Hot-swappable toetsenborden beginnen steeds meer gemeengoed te worden. Nochtans is de toevoeging en mogelijkheid van het vervangen van een switch voor een ander fabricaat aangenaam. De ROG Azoth biedt ondersteuning voor zowel 3 als 5-pins switches wat de compatibiliteit aanzienlijk verhoogd. Vanuit een duurzaam perspectief is het interessant om een langere levensduur te realiseren. De algehele type-ervaring omschrijft zich als een genot - dit kan ik niet vaak genoeg benadrukken. De feedback en het geproduceerde geluid van dit gamingtoetsenbord komen mooi samen.

De toevoeging van het OLED-scherm is een waardevolle aanvulling. Het is niet nieuw voor een toetsenbord; ook hier zagen we andere fabrikanten dit eerder doen. Het scherm is voor systeemparameters voor mij persoonlijk toch wel een favoriet. Grappige afbeeldingen die roteren op het scherm kunnen leuk zijn. Toch heeft het aflezen van informatie, waaronder het batterijniveau, een sterkere voorkeur.

De volledige accessoirekit, inclusief Krytox GPL 205 Grade 0 smeermiddel, een smeerstation en een switch- en keycap puller, maken het pakket compleet. Voeg daar nog propere PBT-keycaps aan toe met RGB-verlichtin en dan hebben we het gewoon over een verdomd uitgebreid 75%-gamingtoetsenbord. De ASUS ROG Azoth komt niet alleen leuk over op papier; het komt zijn belofte na in de praktijk. Met een adviesprijs van € 299,- is de ROG Azoth duur te nomen. Het verwachtingspatroon mag dan ook hoog zijn bij de aanschaf van dit gaming-toetsenbord. Geloof mij: de ROG Azoth zal je niet teleurstellen.

Review: Gigabyte Aorus K1

• Productpagina

• Specificaties
• Showcase
• Software
• In de praktijk
• Conclusie

Afgelopen week heb ik de Aorus M3-gamingmuis van Gigabyte gereviewd. Nu is het moment aangebroken dat ik de Aorus K1 onder de loep neem, een toetsenbord van gemiddeld € 109,-. Voor dat geld verwacht ik dat de Aorus K1 meer features biedt tegenover bijvoorbeeld mijn Cooler Master SK652 die momenteel rond de € 80,- kost. Gezien ik nog niet veel ramplanken heb behandeld, ben ik nieuwsgierig naar het verschil.

Zo is één belangrijk verschil dat de Aorus K1 voorzien is van Cherry MX Red-switches, waar mijn favoriet normaliter bruine switches is. Ik ga de Cherry MX Red-switches dan ook flink testen en in het praktijkgedeelte van deze review bespreken. Maar eerst, specificaties bespreken van deze Aorus K1 en uitpakken die handel!

Hieronder treffen we de specificaties aan;

Cherry MX Red

De Gigabyte Aorus K1 is een typerend toetsenbord met een full-size lay-out van 104 mechanische toetsen. Het is een plankje van 44 centimeter lang, 13 centimeter breed van boven en met een hoogte van 4 centimeter. Het betreft een frameloos bordje met switches die lijken te zweven, waar het totaalplaatje vrij strak en modern weggezet wordt.

Over de switches gesproken: de Aorus K1 komt met Cherry MX Red-switches, een algemene keuze voor het gamen. Ze bezitten een actuatiepunt van twee tot vier millimeter, wat in de praktijk vrij licht en soepel moet zijn. Daarnaast moeten ze gebouwd zijn als een tank, want ze kunnen volgens de specificaties 100 miljoen aanslagen weerstaan.

Met een gewicht van zo’n 1,1 kg is de K1 een iets zwaardere plank en dat dankzij de bovenplaat van metaal. De metalen plaat kan wel voor een geluidsproductie zorgen als je te hard op de toetsen ramt. Ik ben heel benieuwd naar mijn ervaring, gezien mijn huidige toetsenbord TTC Brown-switches heeft. Deze switches staan kwalitatief gezien onder Cherry MX, dus laten we dat bespreken in het praktijkgedeelte.

Het is dan nu weer tijd om het mooie doosje open te pulken waar het toetsenbord in woont. Uiteraard staat op de doos een preview van de RGB-verlichting, waar ik altijd positief door getriggerd wordt. Bij het schieten van de foto’s kon ik het wederom niet laten - net zoals bij de Aorus M3-muis - om mijn Fallout 4 Funko-poppetjes te gebruiken. Puur voor de sfeer, want wie houdt er nu niet van Fallout? (Noot van hoofdredactie: is dat een strikvraag?)

In de doos bevindt zich een aantal items. Logischerwijs het toetsenbord zelf met een twee meter lange USB-kabel van gevlochten nylon, een boekje met een layout voor de werking van de toetsen en een boekje met garantiebepaling en andere technisch gedoe dat toch niemand leest. Note: het Fallout-poppetje is niet meegeleverd, maar ze vond het leuk om bij het uitpakproces aanwezig te zijn.

Uit het doosje komt, zoals eerder benoemd bij de specificaties, een mooi en strak plankje tevoorschijn. Een simpel design zonder teveel poespas, net als zijn setmaatje, de Aorus M3-muis. Op de achterkant bevindt zich verdere informatie over het toetsenbord: naam en type, serienummer, barcode en wat icoontjes van dingen die je er niet mee mag doen. Hij mag namelijk niet in de prullenbak - voor degenen die toetsenborden altijd dubbel vouwen en bij het oud papier yeeten. Zou ik nooit doen… echt niet.

Als laatste nog even de RGB-verlichting showcasen. Zo op het eerste oog vind ik de verlichting erg flets lijken, althans, in vergelijking met wat ik normaal gesproken gewend ben. Misschien valt dit softwarematig op te lossen, want anders zou dat natuurlijk jammer zijn voor de RGB-liefhebbers onders ons (lees: ik). Naast de Aorus M3 gaming muis van Gigabyte staat het toetsenbord tof met oprecht een strakke uitstraling.

Net zoals bij de Aorus M3-gamingmuis behoort bij het K1-toetsenbord natuurlijk ook het nodige stukje software. Niet alleen als je macroknoppen in zou willen stellen, maar natuurlijk ook het RGB-verlichtingsgedeelte. Wederom moet je twee verschillende softwareprogramma’s downloaden voor het toetsenbord als je ook de RGB-verlichting in zou willen stellen. Deze software kun je vinden op de productwebsite van de fabrikant zelf. Ik ben benieuwd naar de verlichtingsopties.

Allereerst heb ik Aorus Engine geïnstalleerd. Na de installatie opent het programma zich automatisch als je hiervoor gekozen hebt. In mijn geval staat er in het eerste tabje mijn videokaart - je kan hier je videokaart van alles aan doen. Ik heb ervoor gekozen nog één keer de verleiding te weerstaan en niet met de schuifknopjes te spelen, zodat ik voorkom dat ik onherstelbare schade aan mijn videokaart aanricht. De verleiding is toch elke keer weer een stukje groter om te experimenteren.

Onder het toetsenbordtabje staat een productfoto uitgelicht met aanduidingen waar welke knop voor bedoeld is. Je kan in principe alles wijzigen wat je ziet. Ook hier zou je weer flinke grappen kunnen uithalen door de WASD-knoppen om te draaien. Ook hier moet ik weer verleidingen weerstaan het niet eens te proberen bij mijn collega’s.

Nadat je op het ledknopje gedrukt hebt, is het eigenlijk hetzelfde verhaal als bij de Aorus M3-gamingmuis. Hier komt het tweede stukje software bij kijken, namelijk RGBFusion. Mocht je deze niet direct van de productpagina hebben gedownload en geïnstalleerd, dan stuurt deze knop je daar vanzelf heen om dit alsnog te doen. Ik had hem dan ook blijkbaar al op mijn pc staan; mijn moederbord is namelijk ook van Gigabyte.

Na de installatie kun je logischerwijs de software via de knop in de Aorus-engine openen. Je krijgt dan net zoals de voorgaande software een scherm met tabs van het geïnstalleerde Gigabyte spul. Zoals je kan zien, staat mijn moederbord bovenaan en kun je deze op twee manieren aanpassen in RGB-verlichting. Het toetsenbord heeft net als de muis de mogelijkheid om ingesteld te worden op kleuren en standaard voorgeprogrammeerde modus. Helaas vind ik de software wat tegenvallen. Ik had zoals ik al eerder aangekaart heb toch wat meer verwacht.

Bij de praktijkervaring kijken we naar diverse zaken, waaronder keycaps, switches, software en de RGB-verlichting.

Eerste indruk

Mijn eerste indruk van het toetsenbord was relatief positief. Ik vond het het eigenlijk een beetje dubbelzijdig. Voor de prijs van rond de € 109,- had ik toch wat meer toeters en bellen verwacht aan het toetsenbordje. Misschien een knop met grafische uitingen, een mediawiel of iets anders extra. Aan de andere kant vind ik het simplistische design toch wel erg modern ogen en zou ik mij hier op zich niet aan storen. Maar dat is natuurlijk geheel persoonlijk.

Ik laat het de pret niet bedrukken om het toetsenbord verder door de pijnbank te wringen. Dat natuurlijk tijdens het plunderen van huizen in Fallout 4 en het spoken jagen in Phasmophobia - waar ik totaal nooit gil van angst, want ik ben zekerste weten niet bang voor spoken. Daarnaast zal ik het toetsenbord ook aanvoelen tijdens het schrijven van deze review of het lekkerder en stiller schrijft dan mijn andere toetsenbord.

Keycaps, switches en formaat

Als eerste de ervaring met de Cherry MX Red-switches, waar ik nog niet bekend mee was. Vooralsnog ben ik vooral gewend aan de TTC Brown switches in mijn Cooler Master SK653. Cherry moet daar kwalitatief boven staan, waar ik ook daadwerkelijk meteen het verschil voelde. Nochtans ben ik helaas niet verkocht, want de aanslagen voelen zwaar en loch aan in vergelijking met mijn huidige plank. Dat ligt aan de benodigde actuatiekracht en dat heeft niet mijn persoonlijke voorkeur.

Verder vind ik het wat minder gezellig dat de toetsen veel geluid produceren. Je zou dan zeggen, “ram eens wat minder hard op dat arme plankje, jóh". Maar helaas blijk ik op dit toetsenbord toch wat harder te moeten drukken, al moet ik zeggen dat dit gewenning is. Mijn huidige toetsenbord is gevoelig en moet ook teer behandeld worden, waar je met de switches van de K1 toch wat harder moet drukken naar mijn gevoel. Ik heb immers niet zulke grote handen en vingers.

RGB-verlichting

Natuurlijk mag het stukje RGB-verlichting niet ontbreken. Zoals ik benoemd heb in mijn showcase vond ik daar de verlichting wat flets. Ik hoopte dan ook bij de software het wat meer kon laten oplichten. Helaas was dit niet het geval, want de verlichting stond al op 100%. Bij de Aorus M3 muis waren de opties ook erg beknopt, wat ik daar niet erg vond, want de intensiteit van de verlichting was wel top.

Helaas is dat bij het Aorus K1-toetsenbord niet het geval, al staat er wel op de website dat het subtiele verlichting behoort te zijn. Ik begrijp het plaatje dat de fabrikant heeft geprobeerd te schetsen, maar ik geef voorkeur aan opvallendere verlichting op mijn planken.

Al met al was het leuk om dit K1-toetsenbord te reviewen samen met de Aorus M3-gamingmuis. Waar ik voor de muis veel lof had, vind ik het jammer dat ik het toetsenbord een lager cijfer moet geven. Helaas is de prijs/kwaliteitsverhouding een minpunt, want voor een prijs van € 109,- had ik meer verwacht. Zeker met betrekking tot de RGB-verlichting en tegenover plankjes van andere merken, zoals de Razer BlackWidow V3 en SteelSeries Apex 5.

Verder vind ik de software te simpel in aard, waar het ook is gesplitst tussen twee programma’s: Aorus Engine en RGBFusion. Dit hoeft niet voor iedereen een minpunt te zijn, maar voor mij is dat het wel. Ondanks het lagere cijfer vind ik de K1 qua uiterlijk toch een mooi, strak plankje - de RGB-verlichting terzijde. Is het een plankje dat ik zelf zou afschaffen? Het antwoord daarop is ‘nee’.

De afwijzing is niet alleen omwille van de prijs, maar ook om de switches en de geluidsproductie op dit bord specifiek. De Cherry MX Red switches worden weg gezet als optimale switches voor het gamen, maar ik prefereer mijn huidige low-profile toetsenbord met TTC Brown-switches. Laat mijn mening op dat gebied niet de pret bedrukken, want dat is natuurlijk een persoonlijk iets.